1- حساسیت مثالی کامل از اینکه دارچین چگونه می تواند به حساسیت ها کمک کند در یک مطالعه ی مصری دیده می شود که حاکی بر این است که دارچین توانایی بالایی در کنترل مایت های (هیره، موجودات میکروسکوپی از خانواده عنکبوتیان) حساسیت زا دارد. این موجودات حساسیت زا به مشکلی جهانی تبدیل شده اند و کالج کشاورزی، خوراک و محیطِ دانشگاه کِنتاکی، ادعا دارد که حداقل 45% جوانان مبتلا به آسم به مایت های موجود در گرد و خاک خانگی حساسیت دارند. محققان مصری تاثیر عصاره گیاهان مختلف را در نابود کردن مایت های خانگیِ شدیدا حساسیت زا را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که دارچین موثرترین آن هاست. در رابطه با عسل، مصرف روزانه تنها یک قاشق چای خوری عسل خام می تواند با بالا بردن مقاومت در برابر گرده های محیط و مقابله با عوامل حساسیت زا به صورت طبیعی سیستم ایمنی بدن را تقویت کند. آرشیو بین المللی آلرژی و ایمنی شناسی مقاله ای منتشر کرده که این ایده را بررسی می کند و به نتیجه دست یافته که استفاده از عسل توس (غان) پیش از فصل گرده افشانی این درخت به افرادی که به گرده ی آن حساسیت داشتند با 60% کاهش واکنش های حساسیت کمک کرده است، یعنی دو برابر روزهای بدون علائم حساسیت، 70% کمتر روزهای با واکنش های شدید، و همچنین استفاده ی 50%کمتر از آنتی هیستامین (قرص ضد حساسیت) در مقایسه با گروهی که روش های مرسوم را بکار بردند.
2- دیابت مطالعات اخیرا منتشر شده در مجلات مرکز تحقیقات فارماکوگنوزی و تغذیه نشان می دهد که تا حد 1500 میلی گرم دارچین بصورت مکمل می تواند به میزان چربی بدن، کبد، آنزیم ها، مقاومت در برابر انسولین و حساسیت بالای پروتئین واکنشیِ C در دیابتی ها و افرادی که بیماری کبد چرب غیر الکلی دارند کمک کند. در تحقیقی از دوبی، مشاهده شده که عسل درجه ی گلوکز پلاسمای خون را در دیابتی ها نسبت به دکستروز و ساکارز کمتر بالا میبرد. بعضی معتقدند که خاصیت تقویت کننده ی انسولینِ دارچین می تواند با این موضوع مقابله کرده و درنتیجه با خوردن عسل و دارچین با هم میزان گلوکز خون حتی کمتر از این ها افزایش می یابد و این ترکیب را به یک خوراکی با شاخص گلیسمی پایین تبدیل می کند!
3 – آکنه و عفونت های پوستی روغن دارچین با عسل در سرتاسر جهان برای درمان ناراحتی های پوستی همچون آکنه و عفونت های پوستی بخاطر خواص ضد باکتری آن استفاده می شود. محققان ایرانی کشف کرده اند که بدلیل خواص ضد باکتریایی، ضد التهاب و آنتی اکسیدانی آن عسل حتی در درمان زخم و سوختگی هم قوی تر عمل کرده و نسبت به داروهای شیمیایی مرسوم آثار کمتری از عفونت روی پوست بجا می گذارد!
4 – سرماخوردگی در تحقیقی منتشر شده در نشریه ی آمریکایی داروهای چینی، مشخص شد عصاره دارچین می تواند تاثیر بسیار زیادی در کند سازی چندین باکتری و قارچ بگذارد از جمله E. coli, Candida و Staph aureus ( میکرو اُرگانیسم هایی که می توانند بیماری های زیادی همچون سرماخوردگی بوجود آورند.) در اصل، زمانی که افراد به طور معمول از عسل خام که مقاومت بدن را افزایش میدهد استفاده کنند، یا اصلا مریض نمیشوند یا اگر هم سرما بخورند بسرعت خوب می شوند.
5– عفونت دستگاه ادراری نشریه ی ایرانی علوم پزشکی مقاله ای را سال پیش منتشر کرد که تاثیر عصاره ی 28 گیاه را در برابر باکتری هایی مثل ای-کولی اندازه می گیرد. (باکتری اصلی در ایجاد عفونت ادرار) درخت اصلی دارچین (Cinnamomum zeylanicum)، در بین چهار مورد از قوی ترین درختان است. این موضوع مقاومت بدنی بالای افرادی که عسل را با دارچین به رژیم غذایی خود اضافه کرده اند را توضیح میدهد. همچنین دلیلی بر این است که این افراد عفونت های ادراری کمتری را تجربه می کنند.
6 – مشکلات گوارشی عسل و دارچین در کنترل مشکلات گوارشی از جمله یبوست، حالت تهوع و زخم معده معروف شده اند. چون عسل مایعی از پیش گوارش شده است، هضم آن آسان تر بوده، که می تواند سیستم گوارشی آسیب دیده را تسکین دهد. دارچین نیز، بخاطر خاصیت های ضد می اش، به افراد بی شماری در مورد باکتری های بیش از اندازه موجود در دستگاه گوارشی شان کمک کرده است؛ مخصوصا به افرادی که از باکتری ای-کولی رنج میبرند.
7 – انرژی داروهای محلی چینی، دارچین را برای افزایش انرژی حیاتی قرن هاست استفاده می کنند، و بخاطر خاصیت انسولین افزون آن، دارچین به مردم انرژی می دهد در حالی که قند خون را نیز تنظیم می کند. و البته، عسل انرژی خالص است. پس، وقتی یک قاشق چای خوری از ترکیب این دو را بخورید، یک افزایش انرژی بالا با گلیسمی پایین دریافت می کنید که به شما در فعالیت های سنگین یا هنگام خستگی میان کار کمک می کند.
8 – ورم لثه سال های اخیر، مطالعات زیادی منتشر شده که ادعا دارند عسل مانوکا می تواند انواع ورم لثه و ناراحتی های اطراف دندان را درمان کند. بخاطر خواص ضدمی بالای آن، محققان دانشکده دندانپزشکی، دانشگاه اوگاتو دانیدین و نیوزیلند دریافتند که مکیدن یا جویدن محصولات عسل نه تنها 35% خرابی های سطح دندان را کم می کند، بلکه 35% هم احتمال خونریزی در افراد مبتلا به ورم لثه را کاهش میدهد!
اگر عسل از خصوصیتهای خاص استانداردهای کیفی قانونی خود نماید، اکثراً تقلبهای ساده را می توان در آن مشاهده نمود. برای مثال مقدار ساکارز بالای 8 درصد نشان‌دهنده اضافه نمودن شکر ساده یا شکر چغندر قند یا شهد ذرت با اسید هیدرولیز شده به آن است که مقدار HMF بالا می‌رود. البته نسبتهای فروکتوز به گلوکز در این مورد شبیه به عسل باقی می‌ماند (200 > HMF).
معمولاً این تقلب به دو صورت انجام می گیرد :
الف) تغذیه زنبور عسل با شکر : به هنگام فصل شهد گل ها و زمانی که جریان شهد از بیرون کندو جریان دارد، بعضی افراد جهت سود جویی بیشتر یا عدم مدیریت کافی زنبورستان (عدم شناخت علمی) اقدام به تغذیه کندو با شربت شکر می کنند که این عمل تقلب در عسل محسوب می شود. با انجام آزمایشات متعدد که یکی از آنها اندازه گیری ساکارز (قند شکر) در عسل است، می توان به این موضوع پی برد. میزان ساکارز در عسل طبیعی در ایران نباید بیشتر از 5 % باشد، ضمناً تغذیه معمولاً در فصل پس از برداشت عسل در پاییز جهت ذخیره غذایی زنبوران در زمستان امر عادی محسوب می شود و این تغذیه گاهی نیز در ابتدای فصل بهار جهت کمک به رشد کلنی نیز انجام می شود، که در هر دو شربت شکر فوق توسط زنبور مصرف می شود و وارد عسل برداشت شده نمی شود.
ب) بعضی افراد نیز بدون دخالت زنبور، با شکر و آب و اسانس خود به صورت پنهانی اقدام به ساخت عسل می نمایند و اقدام به عرضه آن با ادعای طبیعی بودن محصول می کنند، این ماده را علاوه بر تشخیص آزمایشگاه تا حدی می توان از عسل مرغوب زنبورداران تشخیص داد. عسل دست ساز با گذاشتن در دهان مانند آب نبات سفت باقی می ماند و دیر حل و جذب می شود ولی عسل طبیعی سریعاً آب را به خود جذب می نماید. عرضه این ماده علاوه بر ضایع کردن حرفه زنبورداری باعث به خطر افتادن سلامت مصرف کنندگان می شود.
به گفته یکی از متخصصان :
مصرف کننده ایرانی به ویژه تهرانی عسل خوب، خالص و طبیعی را عسلی می دانند که رنگ آن کهربایی تیره یا همانند عقیق باشد، سفت بوده و اصطلاحاً کش بیاید، اگر 24 ساعت در یخچال بماند (شکرک نزند)، اگر قاشقی از آن برداشته شود قطراتی که از آن سرازیر میشود، به صورت باریکه ای ممتد باشد و قطع نشود، عده ای هم تکنیک های خاصی بکار می برند که پایه و اساس آن معلوم نیست، مانند کبریت گرفتن کنار عسل، ریختن چند قطره روی رومه و . هیچ کدام از این عقاید، ارتباطی با عسل از نظر طبیعی یا تقلبی بودن و شکرک زدن آن نداشته ندارد و از نظر عسل شناسان و علم تغذیه به طور کلی مردود است. لازم به ذکر است که تشخیص عسل طبیعی و تقلبی به کمک انگشت، قاشق و مزه و غیر ممکن بوده و فقط به عهده آزمایشگاه می باشد.
1- عسلی که توسط زنبور عسل تولید شده باشد از هنگامی که در دهان قرار می گیرد توسط مخاط دهان و رگ های زیر زبانی جذب می شود و این مسئله به خوبی قابل درک است. برعکس عسل هایی که دست ساز هستند مانند آب نبات روی زبان مانده و خیلی دیرتر شروع به حل شدن می نمایند. توجه کنید که با این روش نمی توان عسلی را که از طریق تغذیه زنبور عسل با شکر تولید شده را تشخیص داد.
2- هر چقدر هم که رنگ عسل طبیعی روشن باشد، نمی توان از پشت شیشه آن چیزی را مشاهده نمود. به دلیل کلوئیدی بودن عسل طبیعی، نور به طور مستقیم از آن عبور نکرده و تصاویری که از پشت شیشه دیده می شود بسیار ناواضح و نامشخص است، در صورتی که عسل تقلبی که از باتکا (گلوکز تجاری) تهیه شده مانند شیشه رنگی عمل کرده و به راحتی می توان اشیا را از پشت آن دید.
3- عسل هایی که با گلوکز تجاری تولید شده اند (تقلبی)، هیچ گاه شکرک نزده و همانطور شفاف باقی می مانند. البته پس از مدتی مانند نبات رنگی به صورت یک پارچه سفت شده و حتی با چاقو هم نمی توان آن ها را از ظرف خارج ساخت. با این تفاصیل تنها می توان عسل های دست ساز را از عسل زنبور تفکیک کرد. اما برای شناخت عسل تغذیه ای هیچ راهی به جز آزمایشگاه وجود ندارد.
4- روشهای ساده موجود برای جستجوی تقلبی بودن عسل بدون ابزار آزمایشگاهی براساس مزه، چسبندگی یا خاصیت حلالیت در آب سرد میباشد. اگر قطره‌ای از عسل طبیعی در آب سرد ریخته شود، حالت چسبندگی خود را حفظ نموده و به سرعت حل نمی‌گردد، این حالت بیشتر در عسل خالص روی میدهد. این موضوع به وضوح در مقابل نور در زمینه‌ای تیره قابل رویت است. اگر لبه‌های قطره یا رشته جریان باریک عسل در زمان ریزش از هم بپاشد، احتمالا عسل تقلبی یا حاوی مقدار زیادی آب است. در هر حال بایستی از دیگر عسلها جدا نگهداری شود تا آزمایشهای دقیقتری در روی آن صورت گیرد.
درباره این سایت